ย้อนกลับไปเมื่อสองปีที่แล้ว ได้มีลูกแมวสีเทาตัวหนึ่ง หลงทางมาที่บ้านของ “เมรี ลอร์ บาร์ร่า” (Mary Lore Barra) ในเมืองแทมปิโก ประเทศเม็กซิโก

    เมรีป็นคนรักสัตว์อยู่แล้ว เธอจึงตัดสินใจเลี้ยงมันไว้ และตั้งชื่อให้ว่า “พิกซี่” (Pixi) เมื่อพิกซี่โตขึ้น เมรีสังเกตเห็นว่ามันเป็นแมวชอบเที่ยวและรักการผจญภัย มันมักจะออกจากบ้านไปนานๆ ข้ามวันข้ามคืน แล้วจึงกลับมา

    ล่าสุดพิกซี่หายออกจากบ้านไป 1-2 วัน เมื่อมันกลับมา เมรีสังเกตเห็นว่าพิกซี่กลับมาบ้านพร้อมกับปลอกคอ! เมรีถึงกับตาสว่างทันที นี่สินะคือเหตุผลที่พิกซี่หายตัวไปบ่อย ๆ และเวลากลับมาก็ไม่ได้มีท่าทีหิวโหยอะไร เหมือนไปกินอาหารจากที่อื่นมาแล้ว

    เพื่อพิสูจน์ว่าสิ่งที่เธอคิดนั้นถูกต้อง เมรีเขียนจดหมายน้อยฉบับหนึ่งความว่า...“เขาชื่อพิกซี่ แต่ฉันคิดว่าเขาน่าจะมี 2 บ้าน 5555” แล้วผูกจดหมายไว้กับปลอกคอของพิกซี่

    วันต่อมาพิกซี่ก็หายตัวไปตามคาด และกลับมาบ้านในวันถัดไป เมรีรีบไปดูที่ปลอกคอของพิกซี่ทันที จริงอย่างที่เมรีคิด! มีคนเขียนจดหมายน้อยตอบกลับมาว่า...

“อยู่ที่นี่เขาชื่อ ‘ฮูราเช่” (Huarache) ชัดเจนว่าเขามีบ้าน 2 หลัง :)” ลงชื่อ จากทาสอีกคน

    เมรีไม่ได้โกรธหรือรู้สึกหวง เธอขำจนไม่รู้จะขำยังไง เมรียินดีให้คนอื่นได้แบ่งปันความรักความเอาใจใส่ให้กับพิกซี่ และเธอคิดว่าพิกซี่โชคดีมาก

    จากนั้นทั้ง 2 ทาสก็สื่อสารกันผ่านปลอกคอของพิกซี่หรือฮูราเช่ เช่น ล่าสุดเมรีก็เขียนจดหมายฝากไปว่า อาทิตย์นี้เธอจะพาพิกซี่ไปฉีดวัคซีนเอง เพื่อบ้านโน้นจะได้ไม่พาไปฉีดซ้ำ

     เมรีบอกพิกซี่ด้วยความหมั่นไส้ว่า “พวกเรารู้ความลับของเธอนะ อย่าคิดว่าเราไม่รู้” แต่ทำไงได้...ก็รักไปแล้วอะเนอะ ?

ข้อมูลและภาพจาก thedodo / Poetry of Bitch